الگویی برای معرفی و سنجش اعتماد متقابل در سازمانها )مورد مطالعه: شهرداری مشهد(

پژوهشها به تبعیت از الگوهای سنتی پارادایمهای مدیریتی، اعتماد یکطرفه را مطالعه کردهانـد، در حـالی کـه تحقیـق حاضـرمیکوشد با معرفی ضعفهای پارادایم مدیریت سنتی و معرفی نظریۀ اعتماد متقابل، ضعفهای اعتماد یکجانبه را کـاهشپـذیرنشان دهد. شهرداریها سازمانهای بازی هستند که به دلیل فعالیتهای متنوعی که در زیرمجموعههای خود ارائه میدهنـد بـمراجعان زیادی سروکار دارند. این مجموعۀ خدمات، که با کارکنان مختلف در سطوح مدیریتی متفاوت در جغرافیای شـهر ارائـهمیشود، فضای مناسبی برای آزمون سنجشپذیری اعتماد متقابل میان مراجعان، کارکنان و مدیران شهرداری است. نمونهگیـریآماری و تکمیل پرسشنامهها برای 236نفر اربـاب رجـوع، 376نفـر از کارکنـان و 161نفـر از مـدیران انجـام شـده اسـت تـکاربرد پذیری این نظریه به بوتۀ آزمون درآید. نتایج حاصل از آزمونهای آماری مقایسـۀ میـانگین هـای اعتمادسـازی متقابـل درالگوی نظری بالا حاکی از آن است که از منظر برون سازمانی، میانگین اعلام اعتماد مراجعـان شـهرداری بـه مـدیران و کارکنـانبیشتر از میانگین اعلام اعتماد مدیران و کارکنان به مراجعان بوده است. از منظر درونسازمانی، میانگین اعـلام اعتمـاد کارکنـانشهرداری به کلیۀ مدیران خود، بیشتر از میانگین اعلام اعتماد مدیران به کارکنان بوده است. در خاتمـه، راهکارهـای رفـع موانـعاعتمادسازی متقابل با کمک ابزارهای وفاداری، خیرخواهی، صلاحیت و پیشبینی پذیری نشان داده شده است.